``Routine is voor mij geen sleur, maar houvast.``
Mijn dag begint altijd hetzelfde. Om zes uur gaat de wekker, dan spring ik onder de douche en kleed me aan – mijn kleding ligt de avond ervoor al klaar. Rond kwart over zes zit ik op de bank met een kop koffie en de Duitse ochtendshows op tv. Vooral het nieuws volg ik graag. Een kwartiertje later stap ik in de auto en rijd naar de zaak. Deze routine herhaal ik de hele week. Niet omdat ik er zo van geniet, maar omdat het werkt. Het is mijn ritme. Word ik ineens onderbroken – door Ella of een van de kinderen – dan voelt het alsof het even uit balans is. Licht autistisch misschien, als het om gewoontes gaat.
Ook in het weekend ben ik vaak vroeg wakker. Dan zet ik koffie, doe de tv aan en plof op de bank. Hoofd op nul, niks moeten. Die rust is goud waard. Midden in de nacht wakker worden vind ik niks, tenzij het is met de mededeling dat ik mag uitslapen of, nog beter, dat we spontaan op vakantie gaan.
Echte hobby’s heb ik niet, maar je vindt me vaak op het voetbalveld. Ella en ik hebben twee zoons die bij de lokale vereniging spelen: de een inmiddels in het eerste, de ander klopt voorzichtig aan. We zijn er dus vaak te vinden, zeker ook omdat veel familie, vrienden en bekenden daar rondlopen. Na de wedstrijd op zaterdag drinken we een pilsje en een wijntje en laten we de dag gewoon gebeuren. Soms weten we aan het eind van de avond niet eens meer hoe we er zijn beland – en juist dat maakt het zo leuk.
Als ik één plek mocht kiezen om een maand te wonen, dan zou dat zonder twijfel Curaçao zijn. We zijn er onlangs geweest. Misschien bestaan er mooiere plekken, maar de sfeer daar was fantastisch. Je begint de dag op het strand, zwemt wat, schuift aan bij een strandtent, en blijft daar hangen tot ’s avonds laat. Slippers aan, zwembroek aan, en nergens meer naartoe hoeven. Volledige ontspanning, precies zoals het hoort.
Stiekem heb ik een zwak voor HGTV, die zender vol programma’s over huizen kopen, verbouwen en stylen. Van bouwval tot droomhuis. Zelf ben ik een kantoorman met twee linkerhanden, maar ik kijk er met verbazing en bewondering naar. Het inspireert me, zelfs als ik er zelf weinig praktisch mee kan.
Series kijk ik het liefst luchtig. Friends blijft een favoriet, ook al zet ik het niet bewust op. Als ik er langs zap, blijf ik toch hangen. Laatst in het vliegtuig zat ik weer hardop te lachen. Boeken lees ik weinig, maar geef me een goede serie en ik ben tevreden.
Wat mensen misschien niet van mij weten: ik ben nu kaal met een grijze baard, maar vroeger had ik lang, knalrood haar dat tot ver over mijn rug kwam. Aardbeienblond, noemden ze dat toen. Het verrast mensen vaak, maar ik kijk er met een glimlach op terug.
In mijn werk begeleid ik samen met Patrick de afdeling Verkoop Nederland. Officieel doet hij de buitendienst en ik de binnendienst, maar in de praktijk loopt dat door elkaar. We werken met een team van tien mensen, waarvan vier in de buitendienst. De rest, waaronder ikzelf, werkt op kantoor. Ton, onze technische magiër, schakelen we regelmatig in.
Waar we ooit begonnen met het beleveren van dealers en technische groothandels, leveren we nu al jaren rechtstreeks aan de eindklant. Die overstap hebben we een tijd geleden gemaakt en dat bevalt uitstekend. Elk jaar groeien we verder, en daar doen we het voor.
Wat ik het leukste vind aan mijn werk? Heel simpel: een offerte maken en daar een mooie order uit binnenhalen. Liefst bij een nieuwe of grote klant. Dat geeft écht een kick. Soms komt zo’n order onverwacht snel, soms pas na weken werk, en soms helemaal niet. Die afwisseling maakt het interessant. Natuurlijk bestaat mijn werk uit meer dan alleen offertes en orders – zeker in een leidinggevende functie komt er van alles bij kijken. Maar juist dat commerciële stuk ligt me het best. En met de jaren heb ik flink wat kennis opgebouwd van de branche, wat niet alleen helpt in het werk, maar ook vertrouwen geeft.
